سلام...
قدر سلامتی خود را بدونید...بابا ما نیستیم... خوشم میاد هیچ کس سراغی نمی گیره که زنده هستیم یا نه!!!امسال دهه اول محرم رو به خوبی هر سال درک نکردم...از همون اول محرم مریض شدم...البته به صورت خفیف...جدی نگرفتم مرض رو..فکر کردم یه شوخیه!واقعاَ مرض مریضه ها!!! و اگه بخواد گیر بده بدجوری می تونه گیر بده و حالگیری کنه...امسال اولین سالی بود که عاشورای حسینی رو توی خونه بودم و در بستر بیماری...آنفولانزای شدید گرفتم.اصلاً تا حالا آنفولانزا رو تجربه نکرده بودم.پزشک هامون هم که اکثراً تشخیص درست میدن!!! و داروهاشون رو درست تجویز می کنند تا هر چه زودتر بیماری یک فرد سیر بهبودی خودش رو طی کنه و خوب شه...!!! درسته قبول دارم هر بیماری یک دوران نقاحت داره اما تشخیص بیماری و تجویز داروی خاص همون بیماری خیلی مهمه... نباید منجر به این بشه که یک نفر به چند پزشک مراجعه کنه...جالب اینجاست که هر پزشک هم یک دارو تجویز میکنه...این یعنی چی؟؟؟قیمت دارو ها هم که کم نیست...حدود 50 هزار تومان هزینه سرم و آمپول و ویزیت دادم این چند روز اما نتیجه مطلوبی نگرفتم.فقط درد کشیدم.نمیخوام مسأله رو باز کنم ولی انصافاً درست نیست...در مورد تأمین اجتماعی و دفترچه ی اون و خدماتی بیکرانی!!! که ارائه میشه کلی گله و شکایت دارم. هر چند فریاد ما به جایی نمی رسه اما حداقل کاری که در حال حاضر میتونم بکنم همینه.
به اطلاع دوستان خوبم برسونم که ارتباط من با دنیای مجازی ممکنه چند روزی قطع بشه...دست خودم نیست لپ تاپم ایراد پیدا کرده و برای تعمیر باید بفرستمش پایتخت...ممکنه حضورم کمرنگ باشه که قطعاً به بزرگواری خودتان می بخشید...
شاعر میگه از دل برود هر آنکه از دیده رود!مطمئنم در مورد من هم صدق میکنه.
